ภาพวาดในโครงการ

“ศิลป์จากดวงจิต คิดจากดวงใจ (คนพิการ)”

พิเชษฐ์ ฮวบเล็ก : ชื่อภาพ ไก่กับผม  

“ผมเกิดในชนบท ชีวิตผมก่อนลืมตาก็ได้ยินเสียงไก่ ระหว่างวันผมได้เห็นไก่มากกว่าทีวี หรือ ของเล่นเฉกเช่นเด็กทั่วๆไปในเมืองหลวง อีกทั้งไก่ชนก็เป็นไก่พันธ์พื้นบ้านของไทย ที่มีความแข็งแรง และอดทน เช่นเดียวกับชีวิตของผม”

กฤษณากร มะลิวัลย์ : ชื่อภาพ กุญชรวารี

“กุญชรวารี เป็นสัตว์ในป่าหิมพานต์ อาศัยอยู่ในทะเลสีทันดร ประวัติของวารีกุญชรไม่มีที่มาอย่างแน่ชัดนัก ทราบแต่ว่ามีรูปร่างเป็นช้างแต่มีเท้าเพียง 2 เท้าหน้า ลำตัวและหางเป็นปลา หรือมีเท้าครบทั้ง 4 เท้า แต่มีหางเป็นปลา ซึ่งอาจต่างจากความคิดและจินตนาการของผมผู้วาด ตามแนวเซอร์เรียลลิส โดยใช้ลายเส้นเป็นหลัก”

ทิวา สุขาจิตร์ : ชื่อภาพ บ้านทุ่ง

“ผมเป็นคนพิการทางการได้ยินและสื่อความหมาย ผมเคยเห็นลมพัดยอดไม้ และรู้สึกสบายตัวเพราะลมพัดตัว รู้ว่ามีลมและสื่อภาษามือได้ว่ามีลม แต่ผมไม่เคยได้ยินเสียงลม เสียงใบไม้ หรือต้นหญ้าที่ถูกลมพัดเลย โดยเฉพาะเมื่อไปยืนอยู่ในชนบทที่เต็มไปด้วยต้นไม้และใบหญ้า”

พิเชษฐ์ ฮ้องหาญ : ชื่อภาพ สิงห์ขาว

“ผมเคยรู้สึกอึดอัดกับการที่ไม่สามารถที่จะกำมือเพื่อหยิบจับหรือวาดภาพได้ แต่เมื่อผมพยายามและพยายาม จนสามารถใช้เทคนิคการกรีดสีเพื่อให้เกิดลายเส้นที่ละเอียด (ขนสิงห์) ได้ ผมจึงจินตนาการถึงสิงห์ขาวที่หาได้ยากมาก เพื่อระลึกถึงความพยายามและความยากลำบาก กว่าผมจะสามารถทำได้”

สุพจน์ ช่อแก้ว : ชื่อภาพ สิ่งที่ผมมี

“ดอกกุหลาบสีชมพู หมายถึง ความรักที่มีความสุขอย่างสมบูรณ์ ส่วนจำนวน ๒ ดอก หมายถึง แสดงความรู้สึกที่ดีให้กัน ดังนั้นเมื่อรวมกันคือ “การแสดงความรู้สึกถึงความรักที่มีความสุขอย่างสมบูรณ์ ที่ดีต่อกัน” อันเป็นสิ่งที่ผมอยากให้คนพิการได้รับ และรู้สึกสัมผัสได้จากสังคมโดยรอบ”

บุญชู โมราลาย : ชื่อภาพ ๒ สิ่งที่ยิ่งค่า

“ไม้เป็นสิ่งที่มีค่า และมีความสวยงาม ดิฉันชื่นชอบงานศิลปะที่วาดลงบนเนื้อไม้เป็นอย่างมาก และใฝ่ฝันที่จะเพิ่มค่าของงานให้มากยิ่งขึ้น จนคิดได้ว่า ธรรมมะ ซึ่งก็คือคำสั่งสอนขององค์พระพุทธเจ้าก็เป็นสิ่งที่ยิ่งค่าสำหรับคนไทย ดิฉันจึงทำให้ความมีค่าทั้ง ๒ สิ่งมารวมกัน ในงานศิลปะชิ้นเดียวกัน และดิฉันก็สามารถทำได้”